W lipcu tego roku, na początku przygotowań do Sztuki w Obejściu, usiedliśmy razem w kręgu sąsiedzkim, by odpowiedzieć sobie na pytanie, co jest dla nas w tej chwili ważne. Co może stać się mottem naszego wydarzenia. Co nas łączy. Wtedy wielu z nas wyraziło podobne odczucia: martwimy się. Martwimy się o rzeczy dalekie i bliskie, o przyszłość w coraz bardziej niepewnym świecie, o znikającą na naszych oczach przyrodę. Obserwujemy podział świata na „swoich” i „obcych” i zanik dialogu. Co nam wobec tego pozostało do zrobienia? Rezygnować?! Nie. Róbmy swoje! Zadbajmy o nasz skrawek świata i zapraszajmy do niego innych. Wspierajmy się wzajemnie i pomagajmy potrzebującym spoza naszego najbliższego kręgu. Nie zaniedbujmy kreatywności. To nie jest mało! Zróbmy to sumiennie. Vaclav Havel powiedział: „Nadzieja, to nie przekonanie, że coś się dobrze skończy, tylko pewność, że coś ma sens, niezależnie od tego, jak się skończy.”
Zapraszamy Was na wystawy o drzewach i mokradłach, o świętych, o tęczowych wojownikach i zwierzętach mocy. Zapraszamy na wspólne „dzierganie” i robienie ekologicznych środków czystości, na refleksje o tożsamości i o pułapkach komunikacji cyfrowej. Na słuchanie muzyki i na toczenie na kole garncarskim. Spotkajmy się!